reik

I)

f. the parting of the hair.

II)

n.

1) strolling, wandering; wavering (þar var helzt r. á ráðinu, hvárt ek munda af ráða);

2) condition; vera vel (illa) til reika, to be in a good (bad) condition; fagrliga klæddr ok vel til reika, finely clad and in good trim.

* * *

n. [Scot. raik], a strolling, wandering; vera á reiki: wavering, þar var helzt reik á ráðinu, hvárt ek munda af ráða, Fas. ii. 335; ráð hans er á reiki, is unsettled.

2. the phrase, vera vel, ílla til reika, to be in a good, bad condition; hann er ílla til reika (reikar?), of a person wet, begrimed with dirt, or the like; þó ek væri vel til reika, Fas. ii. 395; ok sem hann hafði drukkit, var hann miklu betr til reika en áðr, Bs. i. 258; fagrliga klæddr ok vel til reika, fine-clad and in good trim, Karl. 113.